Dream baby Dream-Bruce Sprigsteen
Συνεχίζουμε σήμερα με ένα ακόμη άρθρο για την πιο δημοφιλή κατηγορία μας. Για να είμαστε ειλικρινείς, το άρθρο γράφτηκε πρόχειρα για πρώτη φορά το Πάσχα του 2019. Επρόκειτο να δημοσιευθεί μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς επιχειρούσε ένα μάλλον παράδοξο συσχετισμό δύο πολύ διαφορετικών φαινομενικά μουσικών ειδών. Πιεστικές όμως υποχρεώσεις της περιόδου εκείνης, ανέβαλαν την δημοσίευσή του. Ας προχωρήσουμε όμως...
Η μυθολογία των σύγχρονων ανθρώπων ξεπήδησε από τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν με την λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. H τέχνη του κινηματογράφου, ας πούμε, αναπαραγάγει, σχολιάζει και ανατέμνει τα προαιώνια ερωτήματα αλλά και τα μοντέρνα πρότυπα του τεχνολογικού μας πολιτισμού, χρησιμοποιώντας τα νέα μέσα. Δείτε τον Πόλεμο των Άστρων για παράδειγμα, που είναι μια ταινία που πολλοί λάτρεψαν από τότε που ήταν παιδιά ακόμη . Τα ταξίδια στο διάστημα, η δεσποτική γαλαξιακή αυτοκρατορία και οι επαναστάτες, η Δύναμη των Τζεντάι, η αγωνιώδης αμφιταλάντευση των ηρώων ανάμεσα στο καλό και το κακό, όλα εμπλέκονται σε μια φανταστική ιστορία φτιαγμένη για το παγκόσμιο κοινό . Αυτά τα παιδιά του τότε, τα μαγεμένα μπροστά στην μεγάλη οθόνη. διευθύνουν σήμερα τα μεγάλα προγράμματα της διαστημικής εποχής. Ετοιμάζονται να στείλουν τον άνθρωπο στα αστέρια.
Α ναι, το ροκ. Σε προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για την σχέση της ομογενοποιημένης εποχής μας με το ροκ. Μιλήσαμε για τραγούδια όπως το Βlowning in the Wind του Bob Dylan, το Ιmagine του John Lennon, τραγούδια που καταφέρνουν πολύ καλά να κινητοποιήσουν τα συναισθήματα. Να δημιουργήσουν μια απόλυτη στιγμή. Μια στιγμή τέτοια όπου μπορούμε να κοντοσταθούμε, να αποβάλουμε από την σκέψη μας τις χίλιες δυο μικρομέγαλες έγνοιες της καθημερινότητάς μας. Να ενωθούμε σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς, χωρίς πειθαναγκασμό, σχεδόν υπερβατικά. Το δικαίωμα στο όνειρο, η πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον, η προσπάθεια για συνεχή ανάπτυξη, πολλά από αυτά που μας χαρακτηρίζουν, εσάς, εμάς, τους φίλους και τους εχθρούς, όλα συμπυκνωμένα σε μερικά απλά λόγια, σε λίγες νότες. Δείτε αν θέλετε το βίντεο που ακολουθεί. Την τρόπο που οι απλοί αμερικανοί παρακολουθούν το "Αφεντικό" Bruce Sprigsteen να τους προτρέπει "Dream baby, dream". Μοιάζει σχεδόν με θρησκευτική κατάνυξη.
Ο μοντέρνος άνθρωπος, που ξεπήδησε από την Γαλλική επανάσταση, με τις αρχαϊκές και τις μεσαιωνικές καταβολές του ασφαλώς, λίγο πριν, τον Εικοστό αιώνα, άρχισε την ξέφρενη κούρσα της σημερινής παγκοσμιοποίησης. Και τα δικά του τροπάρια γράφτηκαν με τα απλά ακόρντα μια ροκ μπαλάντας.
Όπως οι πρόγονοί μας οι Βυζαντινοί, με τα θρησκευτικά τους εγκώμια εξόρκιζαν τον θάνατο και προσδοκούσαν την ελπίδα μέσω της Ανάστασης, τραγουδώντας "Αι γενεαί πάσαι" έτσι και σήμερα ο παγκόσμιος πολίτης αναζητά τους λόγους που υπάρχει, την ελπίδα και το όνειρο τραγουδώντας "Dream baby, dream" Παρακπατω μπορείτε να συγρκίνετε τις δύο μελωδίες.....