Tales dot gr

Ο Κόναν, η Κιμμερία και ο Βλαδίμηρος

Tags: [war]

Κάποτε, στο μακρινό παρελθόν, έζησε ένας ήρωας δυνατός βίαιος και κυκλοθυμικός. Ταξίδεψε πολύ και απέκτησε φήμη και δόξα για τις ανδραγαθίες του. Στο τέλος της ιστορίας έγινε μεγάλος βασιλιάς, αλλά αυτή η ιστορία δεν έχει ακόμα γραφτεί...

Ο ήρωάς μας ονομαζόταν Κόναν ο Βάρβαρος και η χώρα από την οποία καταγόταν ήταν η μυθική Κιμμερία. Μυθική; Χμμμ, όχι και τόσο. Στην πραγματικότητα οι ιστορικές πηγές τοποθετούν την Κιμμερία στην σημερινή Κριμαία. Εκεί ζούσε μια άγρια φυλή, οι Κιμμέριοι, μέχρι που τους εκδίωξαν οι Σκύθες, λαός που λέγεται πως καταγόταν από τα Ιρανικά υψίπεδα. Όλα αυτά συνέβησαν πολύ παλιά, τότε που γράφτηκαν τα Ομηρικά έπη.

Αργότερα εμφανίστηκαν και Έλληνες εποικιστές, κατά τον 5ο Π.Χ αιώνα. Η χερσόνησος βρισκόταν κάτω από την ελληνική και έπειτα ρωμαϊκή επιρροή μέχρι και το τέλος της αρχαϊκής εποχής. Έπειτα, στα σκοτεινά χρόνια της μετάβασης από τον αρχαίο κόσμο προς τον μεσαίωνα, δέχθηκε σωρεία επιδρομών και καταλήφθηκε από πολλούς λαούς.

Τότε εμφανίστηκαν και οι Τάταροι της Κριμαίας, που είναι ένας παλιός τουρανικός λαός, που αναμίχθηκε με άλλους λαούς της περιοχής. Κατά τον 10ο αιώνα στην χερσόνησο επικράτησαν για πρώτη φορά στην ιστορία της οι ρωσικοί λαοί από το κράτος των Ρως, που τότε είχε πρωτεύουσα το Κίεβο. Οι λαοί αυτοί ήταν κυρίως σλάβοι, αν και κυβερνήθηκαν αρχικά από μια σκληροτράχηλη σκανδιναβική φυλή που εποίκισε την Ουκρανία προερχόμενη από την Σουηδία και την βόρεια Βαλτική. Στην βυζαντινή ιστοριογραφία αναφέρονται ως Βάρραγοι και υπήρξαν επίλεκτοι μισθοφόροι του Βασίλειου Β´, του επονομαζόμενου και Βουλγαροκτόνου. Τότε άρχισε και ο εκχριστιανισμός των Ρως(Ρώσων), που ξεκίνησε με ένα συνοικέσιο. Η αδερφή του αυτοκράτορα Άννα, έπειτα από διάφορα παζάρια, παντρεύτηκε τελικά τον Ρώσο ηγεμόνα Βλαδίμηρο.

Η ιστορία συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο πλέον, τουρκικά - μογγολικά φύλα συγκρούονταν τους επόμενους αιώνες με τα σλαβικά για την κυριαρχία στην χερσόνησο. Κάπου στον 13 αιώνα, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους, εμφανίστηκαν επίσης και Γενουάτες έμποροι. Αργότερα οι μουσουλμάνοι Τάταροι της Κριμαίας δημιούργησαν ένα δικό τους βασίλειο, ένα χανάτο. Το χανάτο αυτό με αρχηγό τον μεγάλο Χάνο (Han) της Κριμαίας, ιδρύθηκε τον 15ο αιώνα από ένα απόγονο του Τζένγκινς Χαν. Επιβίωσε για τρεις αιώνες και ήταν συμμαχικό κράτος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η ενδυνάμωση όμως της Ρωσικής αυτοκρατορίας και η ταυτόχρονη αποδυνάμωση της Οθωμανικής, οδήγησαν στην παρακμή του Χανάτου και στην τελική διάλυσή του. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1768-1774 κατέληξε στην ήττα των Οθωμανών και στην περίφημη συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Στην συνθήκη αυτή περιλαμβανόταν και η ανεξαρτησία της χερσονήσου της Κριμαίας, ανεξαρτησία που δεν κράτησε για πολύ καθώς η Μεγάλη Αικατερίνη, αυτοκράτειρα της Ρωσίας, προσάρτησε το 1783 την χερσόνησο στην Ρωσική Αυτοκρατορία.

Έναν αιώνα αργότερα η πολύπαθη χερσόνησος έγινε πεδίο ενός ακόμα Ρωσοτουρκικού πολέμου που μετατράπηκε σε διεθνή. Αυτή τη φορά οι Αγγλογάλλοι συμμάχησαν με τον Σουλτάνο και επιτέθηκαν στην Ρωσική Αυτοκρατορία, με αφορμή αντικρουόμενα συμφέροντα γύρω από το Ανατολικό ζήτημα. Ανατολικό ζήτημα εννούσαν τότε τον τεμαχισμό και την εκμαίευση προνομίων από την ασθμαίνουσα Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο πόλεμος της Κριμαίας όπως ονομάστηκε (1853-1856) ήταν μια σημαντική σύρραξη του 19ου αιώνα, καθώς σε αυτήν δοκιμάστηκαν νέες τεχνολογίες πολέμου ενώ για πρώτη φορά εφαρμόστηκαν και νοσηλευτικές πρακτικές, που θεωρήθηκαν η έναρξη του νοσηλευτικού επαγγέλματος κατά την σύγχρονη εποχή. Έπειτα από 3 χρονια συγκρούσεων, όλα έληξαν με μια συμβιβαστική λύση. Με λίγα λόγια, η ρωσική διπλωματία που οραματιζόταν την πλήρη έξωση των Τούρκων από την Ευρώπη, αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες που είχε βιαίως καταλάβει. Να σημειώσουμε εδώ ότι η σπίθα της Ελληνικής επανάστασης άναψε στις παραδουνάβιες ηγεμονίες λίγα δεκαετίες αργότερα...

Αλλά η Κριμαία έζησε ακόμη ένα πόλεμο, στις αρχές του 20 αιώνα αυτή τη φορά. Όλα ξεκίνησαν με την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917. Οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα στην Αγία Πετρούπολη και αποφάσισαν να αποσυρθούν από τα πεδία των μαχών του Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν μια από τις βασικές υποσχέσεις τους άλλωστε τα προηγούμενα σκληρά για την Ρωσία χρόνια. Για να το πετύχει αυτό ένας άλλος Βλαδίμηρος, ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) σύνηψε με την Γερμανία την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, στην οποία μεταξύ άλλων προβλεπόταν η ίδρυση ανεξάρτητου Ουκρανικού κράτους. Σύντομα όμως η Οκτωβριανή Επανάσταση άρχισε να βάλεται από τους εχρθούς της. Στην ταραγμένη εκείνη περίοδο, από το 1918 ως το 1922, εκδηλώθηκε η Λευκή αντεπανάσταση και η πάλαι ποτέ αυτοκρατορία βυθίστηκε σε ένα αιματηρό εμφύλιο και σε επισιτιστική κρίση. Μερίδα Ουκρανών αυτονομιστών συντάχθηκε τότε με τους Λευκούς και πολέμησε για ένα ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1922 όμως οι Μπολσεβίκοι επικράτησαν των αντιπάλων τους και η Ουκρανία κυρήχθηκε Σοσιαλιστική Δημοκρατία στα πλαίσια της νεοδημιουργηθήσας Ε.Σ.Σ.Δ.

Κάπου εκεί εμπλέκεται και η Ελλάδα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο εθνάρχης που ήταν πιστός σύμαχος της Αντάτ,(Αγγλογάλλοι) αποφάσισε την συμμετοχή Ελληνικών ταγμάτων στην Ουκρανική εκστρατεία. Η έκβαση της εκστρατείας ήταν ατυχής, καθώς οι Μπολσεβίκοι κατάφεραν να διασπάσουν τις συμμαχικές δυνάμεις και να τις εκδιώξουν οριστικά από την χερσόνησο της Κριμαίας. Η εκστρατεία αυτή είχε πολλές δυσμενείς συνέπειες για τους Ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής, που συμβίωναν από αιώνες με τους ντόπιους. Αλλά πιο μεγάλη ακόμα ήταν η ζημιά για τις παραδοσιακά καλές σχέσεις των Ελλήνων με την Ρωσία. Το νεαρό κομμουνιστικό κράτος αναζήτησε νέα στηρίγματα, προσπαθώντας να επιβιώσει σε πολύ εχθρικό περιβάλλον. Και ένας πονηρός στρατηγός από την Ανατολία έδειξε κατανόηση στο πρόβλημα τους. Ονομαζόταν Κεμάλ Ατατούρκ και το 1921 συνάπτει Τουρκοσοβιετικό σύμφωνο φιλίας με τους Μπολσεβίκους. Αυτή ήταν μια κίνηση ματ στην σκακιέρα της Μικράς Ασίας, μιας και άλλαξε άρδην τις ισορροπίες που προσπαθούσε να διαμορφώσει η συνθήκη των Σεβρών. Για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος μιας ιστορίας 3000 ετών.

Ας γυρίσουμε όμως στην χερσόνησο της Κριμαίας. Μήπως έχετε ακούσει για την συμφωνία της Γιάλτας; Με την συμφωνία αυτή μοιράστηκε ο κόσμος σε σφαίρες επιρροής μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Γιάλτα είναι ένα από τα πιο γνωστά κέντρα αναψυχής και τουρισμού της Κριμαίας. Λίγο αργότερα, με εντολή του Νικήτα Χρουτσώφ, που ήταν Ουκρανός, η Κριμαία προσαρτήθηκε στην Ουκρανία, η οποία είχε προσαρτηθεί και πάλι στην Σοβιετική Ένωση μετά τη νίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Έμοιαζε με μια απλή διοικητική πράξη μέσα στην ΕΣΣΔ, που δεν είχε κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα. Στην Σοβιετική Ένωση μία εξουσία είχε πραγματική σημασία και αυτή ήταν η εξουσία του Κομουνιστικού Κόμματος.

Φτάσαμε πια στην σύγχρονη εποχή και συγκεκριμένα στην ταραγμένη για την περιοχή δεκαετία του 90. Η Σοβιετική Ένωση έχει παρακμάσει και τελικά διαλύεται. Η Ουκρανία γίνεται ανεξάρτητο κράτος και μέρος της επικράτειάς της είναι και η χερσόνησος της Κριμαίας. Η μετασοβιετική Ρωσία προσπαθεί να επιβιώσει στην καινούρια εποχή και ο Ρωσικός εθνικισμός έχει ενισχυθεί στην προσπάθεια αυτή. Στην ηγεσία της αχανούς χώρας με τους άφθονους φυσικούς πόρους βρίσκεται για χρόνια άλλος ένας Βλαδίμηρος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Είναι ένας κανονικός "πατερούλης", ηγέτης από αυτούς που η Ρωσική παράδοση ξέρει να παράγει, με μια μοντέρνα επίφαση για τα media. Η σύγxρονη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν θεωρεί ήδη πάρα πολύ μεγάλη παραχώρηση το πέρασμα του Ουκρανικού κράτους στην "δυτική" σφαίρα επιρροής. Η ίδια η Ουκρανία, που δεν διαθέτει την αφθονία των φυσικών πόρων της Ρωσίας, δέχεται φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από τους καινούριους Δυτικούς φίλους και πασχίζει να επιβιώσει αναθερμένοντας τον ουκρανικό εθνικό μύθο. Του οποίου όμως η ανθεκτικότητα μένει να αποδειχθεί.

Το άρθρο τελειώνει κάπου εδώ και ελπίζω να βοηθήσαμε στην κατανόηση του σύγχρονου Ουκρανικού προβλήματος. Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι η Ρωσία δεν πρόκειται ποτέ να αποχωρήσει από την χερσόνησο της Κριμαίας. Είναι το λιμάνι της στην Μεσόγειο, η γη που βρίσκονται οι βίλες της άρχουσας τάξης της, οι παραλίες που πήγαινε πάντα για τις καλοκαιρινές του διακοπές ο Ρωσικός λαός. Η Ρωσία δεν θα σταματήσει να αναμιγνύεται ούτε στα τεκταινόμενα της Ουκρανίας όσα κολλητιλίκια κι αν κάνουν οι ηγέτες του Κίεβου με τους όψιμους φίλους τους, Αμερικανούς και Ευρωπαίους.

Όσο για τον Κόναν τον Βάρβαρο. Ε, αυτό δεν χρειάζεται να το κάνω πιο λιανά. Παρακολουθήστε τις βραδινές ειδήσεις και θα τον δείτε να ζει και να βασιλεύει.